روز اول مدرسه و سوالات معلمین از دانش آموزان!

✍ مرتضی پناهی

🔹اگر از دانش آموزان چند دهه اخیر بپرسیم خاطره ای تلخ از مدرسه تعریف کنند، احتمالا بیشترشان به پرسیدن شغل پدر و مادر، کلاس های تابستانی، مسافرت و تفریحات آنها توسط معلم اشاره کنند.

🔹امری که در واقع خدشه دار کردن حریم خصوصی دانش آموز بوده و اثرات بد روحی و روانی بر او گذاشته است.

🔹گاهی همین سؤالات اول مهر کافی است که تا آخر سال و شاید برای همیشه کودک و یا نوجوان جلوی هم کلاسی‌هایش سرشکسته شده و احساس حقارت به او دست دهد و حتی علاوه بر تاثیر روحی و روانی، بعضا سبب افت تحصیلی به واسطه مقایسه موقعیت خود با هم کلاسی‌هایش شود، چرا که این موضوعات ممکن است ابزاری شود برای تمسخر و تحقیر کردن آن دانش‌آموز از سوی هم کلاسی‌هایش و همین کافی است تا آرامش روانی دانش‌آموزان بهم بخورد.

🔹ما معلمین به واسطه نقش الگویی که داریم باید بیشتر حواسمان به حرفا و سوالاتمان باشد و تشخیص بدیم که شرایط همه بچه ها و خانواده ها یکسان نیست و همه بچه ها تابستانی پر از تفریح و کلاس رو سپری نکردند.

🔹اگر هدف معلم از پرسیدن این سوالات شناخت وضعیت روحی، درسی و اخلاقی دانش آموز باشد، باید این اطلاعات رو در جای دیگری و در پرونده دانش آموزان جست وجو کرد و اگر هدف تعامل در روز اول مدرسه ست، می‌ توان به سوالات دیگری از قبیل علایق دانش آموزان، درسهای مورد پسند و کتابهایی که ضعف دارند بسنده کرد.

🔹شاید اگر ما می دانستیم که نگرش و برداشت اولیه دانش آموز از معلم در روز اول مدرسه شکل می گیرد، به جای پرسیدن سوالات فوق، تلاشمون بر این بود که دانش آموز ما را معلمی دلسوز، مهربان و صمیمی ببیند که به جای نگاه طبقاتی، دید یکسانی نسبت به همه شاگردانش دارد.