تاخیر در پرداخت مطالبات کشاورزان، بی پولی یا بی مسوولیتی؟
- شناسه خبر: 12627
- تاریخ و زمان ارسال: 1 شهریور 1394 ساعت 11:05
- بازدید : 718 views
- نویسنده: modir
به گزارش صدای سراب, کشاورزی نه تنها بخش بزرگی از تولید ملی را به خود اختصاص می دهد بلکه به خاطر فراهم سازی بسترو مواد اولیه برای توسعه صنعتی نقش محوری در فرایند توسعه را برعهده دارد.
غالب کشورهای توسعه یافته از بدو پا نهادن به مسیر توسعه نظام مندی و توسعه بهینه کشاورزی را به عنوان یک اصل مد نظر قرار داده اند. ولی در کشور ما بعد از بیش از نیم قرن ادعای توسعه گرایی در این بخش شاهد آشفتگی های زیادی در بخش کشاورزی هستیم .
نبود مرکزی کارآمد که بتواند چرخه تقاضا ، تولید و عرضه را در این بخش مدیریت کند یکی از نقصانهای محسوس کشور است.
از سوی دیگر با وجود مکلف بودن دولت به خرید تضمینی محصولات اساسی کشاورزی همه ساله شاهد تاخیر در پرداخت مطالبات کشاورزان هستیم .
مطالبات چای کاران و چغندر کاران چندین ماه و گاه تا یک سال به تاخیر می افتد و تولید کنندگان محصول استراتژیک گندم نیز یکی دو ماهی را در انتظار رسیدن به حاصل دست رنجشان سپری می کنند این در حالی است که دولت مکلف به خرید نقدی محصولات است.
افزایش ده درصدی قیمت تضمینی گندم نسبت به سال ۱۳۹۳ باوجود افزایش بیش از چهل درصدی قیمت حامل های انرژی ، افزایش دستمزد ۱۷ درصدی کارگران، نرخ تورم ۱۶-۱۷ درصدی اعلامی دولت و افزایش بیش از ۲۰ درصدی قیمت ادوات و ماشین آلات کشاورزی در کنار افزایش هزینه های تولید ناشی از شیوع بحران آب هر چنداعتراض بی فرجام کشاورزان را در پی داشت ولی تاخیر در پرداخت مطالبات کشاورزانی که تمام هزینه های تولید را یا نقدی پرداخت کرده ویا مقروض بانکها با بهره های تا ۳۰ درصدی هستند نهایت بی انصافی است.
به راستی این بی انضباطی ها در پرداخت مطالبات کشاورزان چرا روی می دهد؟ آیا این نشانه بی توجهی دولت به جامعه کشاورزان نیست؟ چرا کشوری که سالانه حدود ده میلیون تن گندم مصرف می کند برای خرید هشت میلیون تن تولید داخلی با کمبود اعتبار مواجه می شود؟
شاید مهمترین دلیل بروز وضع موجود کم اهمیت شمرده شدن قشر کشاورز در ساختار اجتماعی کشور ماست.
کشاورز و روستایی فقط در موسم انتخابات و در مشاجرات سیاسی و به صورت ابزاری مورد توجه زعمای قوم قرار می گیرند.
برای دولت متنعم از دلارهای نفتی فرقی نمی کند که تولید کشاورزی در کشور صورت می گیرد یا نه . برای دولت متنعم از دلارهای نفتی تولید ۲ میلیون تن گندم با ۸ میلیون تن فرقی ندارد چون مازاد نیازش را با آرامش خیال از روسیه و آلمان و امریکا خواهد خرید.
دولتی که نیازی به سامان دهی و مدیریت تولید سیب زمینی ، برنج ، مرکبات ، چای و… نیز ندارد چرا که اگر کمبودی احساس کند ترکیه ، پاکستان، هند ، مصرو … کشورهای دوست و برادرمان در قبال اخذ دلارهای نفتی در بهترین کیفیت!! تغذیه مان خواهند کرد.
کم اهمیت دانستن امر کشاورزی و پایین دانستن منزلت اجتماعی قشر کشاورز باعث شده است تا در امور و مسائل مرتبط با این طبقه با نوعی مسوولیت ناپذیری، آشفتگی، بی برنامگی وبی نظمی مواجه باشیم که عدم پرداخت به موقع مطالبات کشاورزان ناشی از آن است.
تکرار هر ساله تاخیر در پرداخت مطالبات کشاورزان را آیا می توان چیزی جز بی مسوولیتی دانست؟ آیا فروشندگان روسی و آلمانی و هندی محصولات به دولت ایران نیز چون کشاورزان ما ماهها در انتظار وصول مطالباتشان می مانند یا پول آنها از پیش پرداخت می شود؟
یکی دیگر از عوامل تضعیف جایگاه اجتماعی طبقه کشاورزان عدم انسجام این طبقه است .
این قشر بزرگ و گسترده جامعه ایرانی نیازمبرم به اتحادیه ، تشکل یا سندیکایی دارد که حامی و مدافع واقعی حقوق و منافع کشاورزان باشد و در ترسیم سیاستهای این بخش نقش موثر ایفا نماید که متاسفانه در تحقق این امر خطیر تاکنون ناکام مانده ایم .
هر چند تشکلهای پراکنده ای شکل گرفته اند ولی هریک به نوعی در تحقق اهدافشان ناکام مانده اند. خانه کشاورز به عنوان بزرگترین تشکل سیاسی کشاورزان نیز به جای آن که در خصوص تامین منافع این قشر گام بردارد اسیر سیاست بازی های جناحی شده است.
نگارنده/مهدی مستفید.
انتهای پیام/ص